موضوع : زندگینامه امام حسین (ع)

نام مبارک : حسین

لقب معروف : سید الشهدا

کنیه شریف : ابا عبدالله

نام پدر : امیر المومنین علی بن ابی طالب

نام مادر : فاطمه زهرا

محل ولادت : مدینه منوره

تاریخ ولادت : سوم شعبان سال چهارم هجری

محل شهادت : کربلای معلی

تاریخ شهادت : دهم محرم سال شصت و یک هجری

محل دفن : کربلای معلی

نام قاتل : شمر بن ذی الجوشن

مدت امامت : یازده سال و یازده ماه و سه روز

مدت عمر : پنجاه و هفت سال و هفت ماه و هفت روز

مدت عمر : پنجاه و هفت سال و هفت ماه و هفت روز

دوران زندگی در سه بخش : در عصر رسول الله حدود شش سال ، در دوران امامت پدرش سی سال ، در دوران امامت برادرش امام حسن (ع) حدود ده سال .

تعدادی از القاب آن حضرت : مصباح الهدی ، سفینه النجاه ، مظلوم ، عطشان ، شهید ، غریب ، سید الشهدا ، تقی ، بر ، رشید ، طیب ، وفی ، زکی ، مبارک ، بشیر ، سبط اصغر ، تابع ، دلیل ، خامس آل عبا ، طور سینین ، ثار الله ، قتیل العبرات ، مجاهد ، عابد ، باب الله ، صفی الله ، حبیب الله ، سفیر الله ، امین الله ، عبدالله ، الداعی الی الله  موضع سر الله ، نور ، طیب ، صدیق ، مطهر ، طاهر ، سبط الرسول ، سید شباب اهل الجنه و ...

کنیّه های آن حضرت : ابو عبدالله ، ابو الائمه ، ابو المسمّا ، ابو المساکین .

همسران آن حضرت : تاریخ نویسان همسران آن حضرت را پنج تن ذکر کرده اند : 1- شهر بانو : دختر یزد جرد پادشاه ایران ( مادر امام سجاد ( علی اوسط )

2- ام لیلی : دختر مره بن عروه بن مسعود ثقفی ( مادر علی اکبر )

3- رباب : دختر امری ء القیس ( مادر سکینه و علی اصغر )

4- ام اسحاق : دختر طلحه بن عبیدالله ، مادر فاطمه که قبلا همسر امام حسن مجتبی بود و به نقلی مادر حضت رقیه و عبدالله رضیع .

5- همسر دیگری از قبیله قضاعیه : مادر جعفر ( که جعفر در زمان حیات پدر از دنیا رفت ) اقوال دیگری نیز گفته اند .

فرزندان آن حضرت : امام سجاد ، علی اکبر ، علی اصغر ، جعفر ، فاطمه ، سکینه ، رقیه ، عبدالله : و فرزند دیگری به نام محسن که در راه شام در شهر حلب (سوریه ) سقط شد و در مشهد السقط به خاک سپرده شد و دارای زیارتگاه با شکوهی می باشد .

نموداری از قیام کربلا : حرکت امام حسین (ع) از مدینه به سوی مکه در شب یکشنبه بیست و هشتم ماه رجب سال شصت هجری و در روز جمعه سوم ماه شعبان وارد مکه شدند و حرکت آن حضرت از مکه به طرف عراق روز هشتم ذی الحجه مصادف با روز خروج مسلم بن عقیل سفیر آن حضرت در کوفه ورود امام حسین (ع) به کربلا در شب دوم محرم سال شصت و یک هجری بود .

***

از روز امتناع بیعت یزید تا روز عاشورا صد و هفتاد و پنج روز طول کشید ، دوازده روز در مدینه ، چهارده ماه و ده روز در مکه ، بیست و سه روز بین راه مکه تا کربلا ، هشت روز در کربلا از دوم تا دهم محرم روز عاشورا .

                                       ***

اسامی کربلا را ( غاضریه ، نینوا ، شاطئی الفرات ، وطف ) هم گفته اند . منزلهایی که حضرت از مکه تا کربلا پیمودند عبارتند از : ( تنعیم ، ذات عرق ، حاجز ، قادصیه ، خزیمیه ، زرود ، ثعلبیه ، زباله ، بطن العقبه ، شراف ، رهیمه ، عذیب الهجانات ، کربلا ) .

***

نامه هایی که مردم کوفه برای آن حضرت فرستادند ، ( دوازده هزار ) ، و بیعت کنندگان با مسلم بن عقیل را ( هجده هزار تا بیست و پنج هزار نفر ) ذکر کرده اند .

***

شهدای کربلا از اولاد ابی طالب که نامشان در زیارت ناحیه مقدسه آورده شده هفده نفر و آنان که نامشان ذکر نشده سیزده نفر که به اضافه سه کودک از بنی هاشم ، سی و سه نفر می شوند ؛

امام حسین (ع) ، اولاد امام حسین سه نفر ، اولاد امیر المومنین نه نفر ، اولاد امام حسن چهار نفر ، اولاد عقیل دوازده نفر ، اولاد جعفر چهار نفر ، و بقیه یاران از غیر بنی هاشم را پنجاه و هفت نفر تا بیش از صد نفر هم ذکر کرده اند ، ولی قول معروف هفتاد و دو نفر می باشد . (والله عالم)

اسامی شهدای بنی هاشم : علی بن حسین ، عباس بن علی بن ابی طالب ، عبدالله بن حسین بن علی ، عبدالله بن علی بن ابی طالب ، جعفر بن علی بن ابی طالب ، عثمان بن علی بن ابی طالب ، محمد بن علی بن ابی طالب ، ابو بکر بن حسن بن علی ، قاسم بن حسن بن علی ، عبدالله بن حسن بن علی ، عون بن عبدالله بن جعفر ، محمد بن عبدالله بن جعفر ، جعفر بن عقیل ، عبدالرحمن بن عقیل ، عبدالله بن عقیل ، عبدالله بن مسلم بن عقیل ، محمد بن سعید بن عقیل .

***

پس از شهادت امام حسین (ع) سی و سه زخم نیزه و سی و چهار زخم شمشیر غیر از زخمهای تیر بر بدن آن حضرت بود و در روایات تا هزار و نهصد و پنجاه زخم هم نوشته اند .

***

تعداد لشگر دشمن را سی و سه هزار تا بیش از صد هزار نفر هم ذکر کرده اند . طبق قول سی و سه هزار نفر عبارتند از ؛

عمر بن سعد با شش هزار نفر ، سنان بن انس با چهار هزار نفر ، عروه بن قیس با چهار هزار نفر ، شمر با چهار هزار نفر ، شبث بن ربعی با چهار هزار نفر ف یزید بن رکاب کلبی با دو هزار نفر ، حصین بن نمیر با چهار هزار نفر ، مازنی با سه هزار نفر ، نصر مازنی با دو هزار نفر .

***

سید الشهدا روز عاشورا در شهادت ده نفر مرثیه خواندند و یا دشمنان آنان را نفرین کردند ؛

1-                      علی اکبر ، 2- ابا الفضل العباس ، 3- قاسم ، 4- عبدالله بن حسن ، 5- عبدالله طفل شیر خواره ، 6- مسلم بن عوسجه ، 7- حبیب بن مظاهر پیر مرد کربلا ، 8- حر بن یزید ریاحی . همان کسی که در روز دوم محرم راه را برای آن حضرت بست و در روز عاشورا با تعدادی توبه کردند و جزء یاران امام حسین در آمدند و امام دستمال خود را بر پیشانی حر بست ، 9- زهیر بن قین ، 10- جون غلام اباذر و برای دو نفر درود و رحمت فرستاد .

1-          هانی بن عروه یار با وفای مسلم و کسی که مسلم را در خانه خود جای داد و قبر مطهر ایشان در مسجد کوفه نزدیک حرم مطهر حضرت مسلم بن عقیل است و 2- مسلم بن عقیل .

***

سه نفر را در روز عاشورا قطعه قطعه کردند ؛

( علی اکبر ، ابا الفضل العباس ، عبدالرحمن بن عمیر .)

***

و شش کودک نا بالغ در کربلا به شهادت رسیدند ؛

( عبدالله رضیع ، علی اصغر ، عبدالله بن حسن ، محمد بن ابی سعید بن عقیل ، قاسم بن حسن ، عمرو بن جناده انصاری . )

***

امام حسین بر بالین هفت نفر از شهدا پیاده رفتند ؛

( ابا الفضل العباس ، علی اکبر ، قاسم ، مسلم بن عوسجه ، حر بن یزید ریاحی ، واضح رومی ، جون غلام اباذر .)

***

پنج نفر از شهدای کربلا از اصحاب رسول خدا بودند ؛

( انس بن حرث کاهلی ، حبیب بن مظاهر اسدی ، مسلم بن عوسجه ، هانی بن عروه ، عبدالله بن بقطر عمیری ) ، دو نفر آخر در کوفه به شهادت رسیدند .

***

چهارده غلام در رکاب آن حضرت به شهادت رسیدند ؛

نصر و سعد از غلامان امیر المومنین علی (ع) ، منحج غلام امام حسن ، اسلم و قارب غلامان امام حسین ، حرث غلام حمزه ، جون غلام اباذر ، رافع غلام مسلم ازدی ، سعد غلام عمر صیداوی ، سالم غلام بنی المدینه ، سالم غلام عبدی ، شوذب غلام شاکر ، شیب غلام حرث جابری ، واضح غلام حرث سلمانی .

***

پنج نفر از زنان خیام حسینی به طرف دشمن آمدند و حمله یا اعتراض نمودند ؛

( زینب کبری ، کنیز مسلم بن عوسجه ، وهب زن عبدالله کلبی ، مادر عبدالله کلبی ، مادر عمرو بن جناده ) و زنی که در کربلا به شهادت رسید مادر وهب همسر عبدالله بن عمیر کلبی بود .

***

شش نفر از یاران امام در کوفه به شهادت رسیدند ؛

عبدالعلی بن یزید کلبی ، عبدالله بن بقطر ، عماره بن صلحب ، قیس بن مسهر صیداوی ، مسلم بن عقیل ، هانی بن عروه .

***

تقسیم سر های شهدا به ترتیب زیر : سر مقدس امام حسین به دست خولی ، که در بیش از چهل جا از خود معجزه نشان داد . قیس بن اشعث رئیس قبیله بنی کنده سیزده سر ، شمر رئیس قبیله هوازن دوازده سر ، قبیله بنی تمین هفده سر ، قبیله بنی اسد شانزده سر ، قبیله مزحج شش سر ، قبایل مختلف سیزده سر .

***

خیمه های آن حضرت :

خیمه امام حسین : 1- خیمه فرمانده ای 2- خیمه امدادگران 3- خیمه سقا خانه 4- خیمه شهدا 5- خیمه انبار 6- خیمه نظافت 7- خیمه حضرت سجاد 8- خیمه یاران 9- خیمه بنی هاشم 10- خیمه خانوادگی 11- خیمه حضرت زینب 12- خیمه حضرت عباس ( نگهبانی )

این امار و نمودار مختصری بود از وقایع کربلا ، گر چه در این مارای عظیم اختلاف زیاد می باشد ، اما سعی کرده ایم اصح اقوال را برای شما خواننده گرامی ذکر کنیم .

شمه ای از فضائل و معجزات آن حضرت :

شیخ طوسی و دیگران به سند معتبر از امام رضا (ع) نقل کرده اند : وقتی امام حسین متولد شد ، حضرت رسول اکرم اسماء بنت عمیس را فرمود که : فرزند مرا بیاور . اسماء می گوید : آن حضرت را در جامه ی سفیدی پیچیده به خدمت حضرت رسول اکرم بردم . حضرت او را گرفت و در دامن خود گذاشت ، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه خواندند . سپس جبرئیل نازل شد و گفت : حق تعالی تو را سلام می رساند و می فرماید : علی نسبت به تو منزله هارون است نسبت به موسی پس او را به اسم فرزند کوپک هارون ، که شبیر است نام گذاری کن و چون لغت تو عربی است او را حسین نام گذار .

پس حضرت رسول اکرم او را بوسید ، گریست و فرمود : تو را مصیبتی عظیم در پیش است . خداوندا ، قاتل او را لعنت کن . و فرمود : ای اسماء این خبر را به فاطمه نگو ، وقتی روز هفتم شد ، حضرت رسول اکرم فرمود : بیاور فرزندانم را . او را به نزد آن حضرت بردم ، گوسفند سیاه و سفیدی برای او عقیقه کرد . و یک رانش را به قابله داد و سر مبارک حضرت را تراشید و به وزن موی سر حضرت نقره صدقه داد و روغن بر سر مبارک آن حضرت مالید سپس او را در دامن خود گذاشت و فرمود : ای ابا عبدالله ، کشته شدن تو ، برای من بسیار سخت است . و بسیار گریست ، اسماء گفت : پدر و مادرم فدای تو باد ، این چه خبری است که هم در روز ولادت فرمودید و هم امروز می فرمایید و گریه می کنید . حضرت فرمود : می گویم بر این فرزند دلبند خود که گروهی کافر ستمکار از بنی امیه او را خواهند کشت . خدا نرساند به ایشان شفاعت مرا ، مردی که رخنه در دین من او را خواهد کشت ف و به خداوند عظیم ، کافر خواهد شد . و فرمود : خداوندا ، سوال می کنم از تو در حق دو فرزندم ، آنچه ابراهیم در حق ذریت خود سوال کرد : خداوندا ، تو دوست بدار ایشان را و دوست بدار هر کس را که ایشان را دوست می دارد ، و لعنت کن هر که ایشان را دشمن دارد ، لعنتی چندان که آسمان و زمین پر شود .

***

شیخ صدوق و ابن قولویه و دیگران از حضرت صادق (ع) روایت کردند : که وقتی امام حسین متولد شد حق تعالی جبرئیل را امر فرمود : که با هزار ملک نازل شود ، به حضرت علی 0ع) تهنیت بگویند چون جبرئیل نازل شد ، گذرش به جزیره ای در دریا به ملکی که او را فطرس می گفتند ، افتاد و او از حاملان عرش الهی بود . زمانی حق تعالی او را امری فرموده بود و او کندی کرده بود . سپس حق تعالی بالش را شکست و او را در آن جزیره انداخت ، و فطرس هفت صد سال در آنجا عبادت حق تعالی را می کرد ، تا روزی که امام حسین متولد شد و به روایتی دیگر او را مخیر گردانید ، میان عذاب دنیا و عذاب آخرت ، او عذاب دنیا را انتخاب کرد . سپس حق تعالی او را به مژگانهای هر دو چشمش در آن جزیره معلق گردانید وقتی دید جبرئیل با ملائکه فرود می آیند ، از جبرئیل پرسید : قصد کجا دارید ؟ فرمود : حق تعالی نعمتی به حضرت محمد (ص) کرامت فرموده است . مرا فرستاده که به او مبارک باد بگویم .

فطرس ملک گفت : ای جبرئیل مرا با خود نیز ببرید شاید که آن حضرت برای ما دعا کند ، تا حق تعالی از من بگذرد . سپس جبرئیل او را با خود برداشت و چون به خدمت حضرت رسالت رسید ، تهنیت و تهیّت گفت ، و شرح حال فطرس را به عرض آن حضرت رسانید .

حضرت فرمودند : به او بگو ، خود را به این مولود مبارک بمالد و به مکان خود برگردد . فطرس خویشتن را به گهواره امام حسین مالید ، بال بر آورد . بالا رفت ؛

عرض کرد : یا رسول الله همانا زود باشد ، که امّت تو این مولود را شهید کنند و او را بر من به جهت این نعمتی که از او به من رسید پاداشی است . که هر کس او را زیارت کند ، به حضرت امام حسین برسانم و هر که بر او سلام کند من سلام او را به ایشان برسانم و هر که صلوات بفرستد من صلوات او را به ایشان برسانم .موافق روایتی دیگر ، فطرس به آسمان بالا رفت و می گفت ؛ کیست مثل من کیست ؟ در حالی که من آزاد کرده حسین بن علی و فاطمه و محمد (ص) هستم .

***

 شیخ طوسی به سند صحیح روایت کرده است که : حضرت امام حسین (ع) دیر به سخن آمد ، روزی رسول اکرم (ص) آن حضرت را به مسجد برد و در پهلوی خویش نگه داشت ، و تکبیر نماز فرمود . امام حسین (ع) خواست موافقت نماید ، درست نفرمود ، حضرت برای او بار دیگر تکبیر فرمود و او نتوانست ، باز حضرت تکرار کرد تا آنکه در مرتبه هفتم درست فرمود . به این سبب هفت تکبیر در اول نماز مستحب است .

***

روزی جبرئیل به خدمت حضرت رسول اکرم (ص) آمد ، نزد آن حضرت نشسته بود که ناگهان حسنین داخل شدند . وقتی جبرئیل را دحیه کلبی مشاهده کردند ، به نزدیک او آمدند و از او طلب هدیه ای کردند . جبرئیل دستی به سوی آسمان بلند کرد و سیبی به ای و اناری برای ایشان فرود آورد و به ایشان داد . زمانی که آن میوهها را دیدند خوشحال شدند و نزد حضرت رسول (ص) بردند . حضرت از ایشان گرفت و بویید و به ایشان داد و فرمود که : به نزد پدر و مادر خود ببرید و اگر اول به نزد پدر خویش ببرید بهتر است . پس به آنچه حضرت فرموده بود عمل کردند و به نزد پدر و مادر خویش بردند تا رسول خدا (ص) آمد و همگی از آن میوه ها تناول کردند وهر چه می خوردند تمام نمی شد و به حال اول بر می گشت و چیزی از آن کم نمی شد . تا زمانی که رسول خدا (ص) از دنیا رفت باز آنها نزد اهل بیت بود و تغییری در آنها به هم نرسید تا آنکه حضرت فاطمه به شهادت رسید . سپس انار نا پدید شد و تا زمانی که امیر المومنین علی (ع) شهید شدند ، آسیبی به آن سیب نرسید و بعد از آن نزد امام حسن (ع) ماند تا آنکه آن امام هم به زهر شهید شد و سیب نزد امام حسین (ع) باقی ماند . امام سجاد (ع) فرمودند : وقتی که پدرم در صحرای کربلا در محاصره اهل جور و جفا بودند ، آن سیب را در دست داشت و هر گاه که تشنگی بر او غالب می شد ، آن را می بویید . تا تشنگی آن حضرت تخفیف می یافت ، زمانی تشنگی بر آن حضرت غالب شد و دست از حیات خود برداشت ، دندان بر آن سیب فرو برد . چون حضرت شهید شد ، هر چه تلاش کردند آن سیب را نیافتند . سپس آن حضرت فرمود : من بوی آن سیب را از حرم مطهر پدرم استشمام می کنم وقتی که به زیارت آن حضرت می روم و هر که از شیعیان ما در وقت سحر به زیارت آن حرم مطهر و معطر برود بوی آن سیب را از آن حرم استشمام می کند .

***

در منتخب روایت شده است که : روز عیدی حسنین (ع) به حضور مبارک رسول خدا (ص) آمدند و لباس نو خواستند . جبرئیل جامه های دوخته سفید برای ایشان آورد و حسنین (ع) درخواست لباس رنگین نمودند . رسول خدا طشت طلبیدند و حضرت جبرئیل آب می ریخت و حضرت مجتبی (ع) درخواست رنگ سبز نمود و حضرت سید الشهدا (ع) درخواست رنگ قرمز در این حال جبرئیل گریه کرد و خبر داد ، رسول خدا (ص) را به شهادت آن دو سبط و اینکه حضرت امام حسن (ع) به زهر شهید شده و بدن مبارکش سبز می شود و حضرت امام حسین (ع) آغشته به خون شهید شود .

***

به سند معتبر از زراره روایت شده است : که حضرت صادق (ع) فرمود : ای زراره به درستی که آسمان گریست بر حسین (ع) چهل صباح به سرخی ، و کسوف بود و کوهها متلاشی شدند و از هم پاشیدند ، دریاها به جوش و خروش آمدند ، ملائکه چهل روز بر آن حضرت گریستند ، زنی از زنان بنی هاشم خضاب نکرد و روغن بر خود نمالید و سرمه نکشید و موی خود را شانه نزد . تا آنکه سر عبیدالله بن زیاد را برای ما آوردند و پیوسته ما برای آن حضرت در گریه ایم ؛ برای آن حضرت و جدم علی بن الحسین (ع) چون پدر بزرگوار خود را یاد می کرد آن قدر می گریست که محاسن مبارکشان از آب دیدگانشان تر می شد و هر که آن حضرت رابه این حال می دید او نیز می گریست و ملائکه که نزد قبر جدم حسین بن علی (ع) هستند ، گریه برای او می کنند و به گریه ایشان مرغان هوا و هرکه در هوا و آسمان است از گریه ملائکه می گریند .

***

از حروف مقطعه قرآن در اول سوره مریم آیه کهیعص است طبق برخی تفاسیر این حروف رمزی اشاره است به حوادث یا فضائل یا مسائلی که اهل بیت به علم آن آگاهند از جمله تفسیر ها و تأویل های این حروف انطباق آن با حادثه کربلا است در روایات است حضرت زکریا نام پنج تن آل عبا را از جبرئیل فرا گرفت و چون به نام مقدس امام حسین (ع) می رسید اندوهگین می شد و اشک در چشمانش اری می شد ولی با نامهای دیگر اندوهش برطرف می گشت لذا راز آن را از خداوند پرسید خداوند به آیه کهیعص واقعه کربلا را خبر داد که ( کاف ) اشاره به کربلا است ( هاء ) اشاره به کشتن امام حسین و فرزندان بنی هاشم ( یاء ) اشاره به یزید ( عین ) اشاره به عطش امام حسین و ( صاد ) اشاره به صبر امام حسین (ع) . زکریا چون این را شنید در مسجد بیتوته کرد و سه روز در مصیبت حسین (ع) گریست و از خدا خواست که در سن پیری ( نود سالگی ) فرزندی به او عطا کند و با محبت او آزمایشش کند و آن گونه که اهل بیت در سوگ سید الشهداء به داغ نشستند او را هم داغدار کند تا در غمهای رسول خدا و اهل بیت شریک باشد خداوند یحیی را به او داد . یحیی هم مانند امام حسین (ع) شش ماهه به دنیا آمد میان حضرت یحیی و امام حسین (ع) شباهتهای دیگری نیز وجود داشت از جمله سر هر دو مظلومانه بریده شد و سر هر دو را در طشت نزد طاغوت زمانشان نهادند .

***

پس از شهادت امام حسین (ع) در عصر عاشورا وقایع دیگری اتفاق افتاد محل مانند در کربلا اتفاق افتاد مانند گریستن فرشتگان ، پیغمبران ، اوصیاء ، اجنه ، آسمان ، زمین ، و سایر موجودات و پدیدار شدن انقلاب و دگرگونی در عال وزیدن باد های مخالف تغییر هوا ، کسوف و خسوف ، سرخی آسمان ، تاریک شدن هوا ، پدید آمدن سرخی در آسمان و وقایع دیگر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: